Kada si počeo da glumiš? Kako pamtiš svoj prvi glumački nastup? Glumom sam počeo da se bavim sa osam godina u Narodnom pozorištu '' Vojdan Černodrinski '' u Prilepu, kroz audiciju za predstavu ''Snežana i sedam patuljaka '', braće Grim u režiji pokojnog Petra Dimoskog. Igrao sam sedmog i najmlađeg patuljka Noslea, kasnije sam glumio Petra Pana, mačka u čizmama, Praščića i princezu, Čarobnjaka iz Oza, Pesiazola, Malog princa, dobrog diva, i u predsstavi ''Pričа o vojniku ''. Na Ubu, ''Srbija na Repassage festivalu'' za amatersko pozorište, osvojio sam nagradu publike ''Glumačke večeri ''za ulogu đavola u predstavi ''Priča o vojniku'' u režiji Igora Trpčeskog, kada sam bio na drugoj godini srednjoškolskog obrazovanja. Prvi nastup je bio poput magičnog sna i od tada do danas imam isti osećaj i danas kada sam na sceni. Zbog toga sam i postao glumac. Zato volim svoju profesiju.
Boban Aleksoski, glumac
Почнав да глумам на свои осми години во Народен театар ''Војдан Чернодрински''во Прилеп, преку аудиција за претставата Снежана и седумте џуџуња од Браќата Грим во режија на покоен Петар Димоски. Го играв седмото и најмало џуџе Носле, подоцна играв во Петар Пан, Мачорот во чизми, Свињарот и принцезата, Волшевникот од Оз, Песијазол, Малиот принц, Добриот великан, ''Приказна за војникот''.
Во Уб, Србијанна Репасаж фестивал за аматерски театар, освоив награда од публиката Глумац вечери за улогата на Ѓаволот во претставата Приказна за војникот во режија на Игор Трпчески, кога бев во втора година од моето средно образование.
Првиот настап беше како еден магичен сон и оттогаш па до сега истото чувство го имам и денес кога сум на сцена. Затоа станав и актер. Затоа и ја сакам мојата професија.
Osnovao si svoje pozorište. Koliko je bio težak put do osnivanja vlastitog pozorišta?
U Skoplju sam osnovao nezavisno pozorište, zajedno sa koleginicom Nadicom Petrovom, kao i uz podršku drugih kolega da neprestano radimo ono što najbolje znamo, a to je bavljenje pozorištem. Mnogi mladi glumci, nažalost, tokom studija i nakon toga provode vreme radeći daleko od svojih profesija, a u Skoplju je to obično kafić ili bar. I ja sam prošao kroz to iskustvo, taman kad smo otvorili udruženje za nezavisno pozorište, dogodila se situacija sa koronom i u početku smo bili sprečeni da radimo, a takođe i diskoteka u kojoj sam radio, pa sam morao da nađem drugi posao i završio u mesnici kao prodavac .
Srećom, ovog leta smo započeli saradnju sa nezavisnim pozorištem i moja profesija je našla svoje mesto kao glumac na nacionalnoj televiziji '' Alpha'' u Makedoniji. Igram u novoj seriji '' Makedonske narodne priče'' koja se premijerno prikazuje svake subote i nedelje, a reprize su tokom nedelje, sinhronizujem i nekoliko likova u turskoj seriji.
Ekipa je sjajna, nema ništa lepše kada radite svoju omiljenu profesiju od jutra do mraka. Uveče imamo probe za naše aktivnosti i predstave u pozorištu " Zlatni Elec".
Основав независен театар во Скопје, заедно со колешката Надица Петрова како и со поддршка на други колеги за да го правиме постојано она што најдобро го знаеме, а тоа е да се занимаваме со театар. Многумина од младите актери за жал во време на студирање а и потоа, времето го поминуваат работејќи работи далеку од своите професии, а во Скопје тоа е најчесто е кафе бар или локал. Тоа искуство го поминав и јас, токму кога го отворивме нашето здружение за независен театар се случи корона состојбата и бевме првично спречени да работиме, а исто така се затвори и дискотеката во која работев па морав да најдам друга работа и завршив во месарница како продавач во еден маркет.
За среќа летово профункциониравме и со независниот театар а и мојата професија си го најде местото како актер во националната телевизија Алфа во Македонија. Играм во новиот серијал Македонски народни приказни кои премиерно се емитуваат секоја сабота и недела а репризите се во текот на неделата, исто така синхронизирам неколку ликови во турските серии.
Екипата е супер, нема нешто поубаво кога од утро до мрак си ја работиш саканата професија. Навечер пак имаме проби за нашите активности и претстави вo театар "Златни Елец".
Kojim tipom predstave se baviš, režiraš, koju tematiku obuhvataju i koju smatraš najuspelijom? Zbog čega?
Od 29. aprila do 21. novembra, odigrali smo 20 pozorišnih predstava tokom pandemije, na različitim lokacijama u Makedoniji.
To su dve monodrame koje sadrže temu koju najviše želim da igram podsvesno, duboku psihološku dramu sa teškim pričama o liku današnjeg društva. '' Dnevnik lude'' dvojice autora Gogolja i Lu Sina nikad relevantnije priče kada je reč o metafori priča. Za dve godine odigrali smo 35 monodrama sa oba dela, bili smo na mnogim festivalima i osvojili četiri nagrade, tri za najboljeg glumca i jednu za najbolju režiju. Planovi su da za nekoliko godina dođemo do ‘’Ludog dnevnika’’. Haha. To je novo pozorište van granica, pa je publika isprovocirana i uvek nestrpljivo zainteresovana. Igram u režiji Gjorgjija Rizeskog, asistent režije je student pozorišne režije Tamara Stojanoska.
21. novembra imao sam izazov koji sam sebi postavio i odigrao sam dve monodrame jednu za drugom sa deset minuta pauze. Bilo je divno. To je to. Haha.
Druga predstava je komedija u režiji Rizeskog, koja uopšte nije klasična, prikazujemo i ogledalo današnjeg patetičnog zbunjenog i lošeg čoveka koji se igra životima i sudbinama. Do sada smo odigrali četiri predstave i sve su bile festivalske.
Radimo na drugom tekstu, reč je o perverzijama u Čikagu, saradnji sa Skopljem ''Mashina Production'' u režiji Sibel Abdiu. Želimo da predstavimo provokativnu predstavu u kojoj ćemo ukazati na stvarnost i da nema srećnog završetka naznačenih stvari. Ali zbog trenutne situacije u Makedoniji, premijera će sačekati do februara 2021.
Takođe volimo da radimo na dečijim tekstovima, pa će zimski dani tako prolaziti oko nezavisnog pozorišta, inače smo svakog radnog dana na setu za seriju.
Ove godine radujemo se saradnji sa nekoliko reditelja koje smo postigli da radimo na novim tekstovima. Potpisali smo saradnju sa SPAM STUDIO iz Bugarske Gabrovo za predstavu ''Starica iz Кalkute'' u režiji Ane Bateve.
U Nacionalnoj instituciji ''DRAMSКO POZORIŠTE'' i dalje sam deo ekipe predstave ''Snežana i sedam patuljaka'' u režiji Dimčea Nikolovskog.
Од 29-ти април заклучно со 21 ноември одигравме 20 театарски претстави во време на пандемија, на различни локации во Македонија.
Се работи за двете монодрами кои ја содржат тематиката што јас најмногу сакам можеби потсвесно да ја играм, длабока психолошка драма со тешки приказни за еден лик во вакво денешно општество. '' Дневникот на лудиот'' по двајца автори Гогољ и Лу Син никогаш поактуелни приказни кога станува збор за метафората на приказните. Во две години изигравме 35 монодрами со двата дела бевме на многу фестивали и освоивме четири награди, три за најдобар актер и една за најдобра режија. Плановите се да стигнеме и до ''Дневникот на лудиот''' по неколку години. Хаха. Се работи за нов театар надвор од рамките и границите затоа публиката е испровоцирани и секогаш желно заинтересирана. Играм јас, режијата е на Ѓорѓи Ризески, асистент по режија е студентката по театарска режија Тамара Стојаноска.
На 21.11 имав предизвик којшто си го зададов и ги играв двете монодрами едно по друго со десет минутна пауза. Беше прекрасно. Толку. Хаха.
Другата претстава пак е комедија исто во режија на Ризески која воопшто не е класична, исто прикажуваме едно огледало на денешниот патетичен збунет и лош човек како си поигрува со животи и судбини. До сега игравме четири изведби и сите беа фестивалски.
Работиме на уште еден текст се работи за Чикашки перверзии соработка со ''Машина'' продакшн од Скопје во режија на Сибел Абдиу. Сакаме да прикажеме провокативна претстава на која ќе посочиме на реалноста и дека среќен крај на укажаните работи не постои. Но поради моменталната состојба во Македонија ќе почека премиерата до февруари 2021 година.
Сакаме да работиме и детски текстови па зимските денови ќе поминат така околу независниот театар,инаку на сет за серијалот сме секој работен ден.
В година се радуваме за соработките со неколку режисери кои ги направивме за да работиме нови текстови. Потпишавме соработка со SPAM STUDIO од Бугарија Габрово за претставата Старицата од Калкута во режија на Ана Батева.
Во Национална установа ''ДРАМСКИ ТЕАТАР'' се уште сум дел од екипата на претставата Снежана и седумте џуџиња во режија на Димче Николовски.
Koliko se pažnje daje mladim glumcima u Makedoniji? U Makedoniji se pažnja posvećuje samo nekolicini svih mogućih profesija, a drugi rade, osim što su završili ili zbog svih koji su odustali od te profesije. Nažalost, u kulturi nema sluha o nezaposlenosti, prvi put sam srećan i zadovoljan ako to nije pozorište, ali je neophodna šansa i podrška države za našu profesiju. U Makedonskom pozorištu postignuto je mnogo golova kao u sportu, ali nažalost to nije bilo važno. Podrška je potrebna. Umetnost i država treba da budu najbolji prijatelji. Bio bih sretan da se sve to promeni, nikad nije kasno.
Во Македонија внимание се дава само на неколкумина од сите можни професии а другите работат се освен тоа што го завршиле или поради сето тоа се откажале од професиите. За жал нема слух за невработеноста во културата, еве мене за прв пат сега ми се насмеа среќа и сум задоволен ако не е театар меѓутоа шансата и поддршката на државата за нашата професија со која се занимаваме е неопходна. Многу голови како во спортот се дале во Македонскиот театар меѓутоа за жал небитно сето тоа поминало. Подршка е неопходна. Уметноста и државата треба да се најдобри пријатели. Би бил среќен ако сето тоа се промени, никогаш не е доцна. Da li te inspiriše još neka grana umetnosti i kako ona utiče na tvoje glumačko stvarlaštvo? Odrastao sam u pozorištu, bio sam opsednut tom umetnošću od malih nogu, gledao sam i slušao i došao na fakultet, imao sam divnu školu kod doc. Roberta Veljanovskog i mislim da sam naučio. Biram teži način i kada svoje likove dovedete kući, to je teško, ali je najlepše. Vredi. Živeti sa likom znači proći čitav koledž. Кod nas glumaca svaki proces je nova škola.
Растев во театар е бев обземен со таа уметност уште од мали нозе, гледав и слушав и дојдов на факултет имав прекрасна школа кај Роберт Вељановски и сметам дека научив. Го избирам потешкиот пат оној и кога дома си ги носиш ликовите, тежок е ама најубав е. Вреди. Да живееш со ликот значи да поминеш цел факултет. Кај нас актерите секој процес е ново училиште. Tu su nagrade i priznanja koja si dobio. Reci nam više o festivvalima na kojima si učestvova i nagradama koje si osvojio. U Srbiji sam gore kao amater pomenuo da sam nastupio i osvojio nagradu, moja prva profesionalna nagrada bila je u Albaniji u Tirani na BITTEF festivalu gde smo reditelj i ja osvojili nagrade za najboljeg glumca i reditelja. Zatim je usledio ''Festival lica bez maski'' i ''Glumac Evrope'' u Resenu gde smo osvojili nagrade.
Во Србија споменав погоре аматерски дека настапив и освоив награда, прва професионална награда ми беше во Албанија Тирана на БАТТИФ фестивалот кајшто и режисерот и јас освоивме награди за најдобрар актер и режисер. Потоа следуваше фестивалот ''Лица без маски'' и ''Актерот на Европа'' во Ресен кадешто освоивме награди. Da li si sarađivao sa glumcima iz Srbije, imaš li želju ako nisi ili možda sa nekom grupom glumaca, pozorištem i zbog čega? Volim pozorište u Srbiji. Zauvek će mi najdraža biti predstava ''Galeb'' Čehova u režiji Tomija Janezića iz Novog Sada. Voleo bih da se vratim u prošlost i radim sa tim timom. Želim da jednog dana tamo prenesem svoju karijeru, jer pravo pozorište nema lokaciju, a zašto da ne.
Го сакам театарот во Србија. Засекигаш омилена ќе ми остане претставата ''Галеб'' од Чехов во режија на Томи Јанежич од Нови Сад. Би сакал ете да се врати времето и да соработувам со таа екипа. Сакам еден ден мојата кариера да ја пренесам и таму зашто вистинскиот театар нема локација, а и зошто да не.